هوشنگ (به اوستایی: haošyangha)، (به پهلوی: hōšang) به ماناک کسی که خانه ها و مانگاه های خوب فراهم سازد، یا بخشندهٔ خانه‌های خوب، است. پاژنام او در اوستا پَرَداتَ (Para-dāta)، به ماناک پیشتاز و پیشرو و بر سر جای گرفته‌است. این پاژنام در پهلوی پشداتَ و پیشداد (Pēš-dād) و در فارسی پیشداد شده‌است.[۱] وی نخستین شاهی بود که اهورامزدا آتش را به وی شناسانید. همچنین نخستین برون‌گر آهن، نخستین آهنگر و نخستین کرپانی‌کننده است. بر پایهٔ گفته‌های شاهنامه، وی کارکرد برجسته و مهمی در یک‌جانشینی مردم و گسترش شهرنشینی داشته‌است.

امتیاز بدهید :